Gasten aan het woord
Vlieland ontvangt je
DE SEIZOENEN ZIEN VERANDEREN IS NERGENS ZO MOOI ALS OP VLIELAND
“Ik was hoogzwanger toen we op Vlieland waren en hebben toen de naam van onze zoon met een schelp in het zand hebben geschreven.” Het is 2006. Een jaar eerder is Willemijn Akkermans door haar man Mark Brans ten huwelijk gevraagd op het eiland. Bij de Klaas Douwesvijver, om precies te zijn. Vlieland blijkt voor het gezin dé plek te zijn om stil te staan bij de essentie van het leven. Mooie momenten in het leven worden er gevierd, maar het is ook de plek waar de minder mooie momenten van het leven verwerkt kunnen worden. Met Willemijn halen we Vlielander herinneringen op die teruggaan tot in de jaren zeventig en waar vandaag de dag nog steeds nieuwe herinneringen aan toegevoegd worden.
jeugdherinneringen
Zowel Mark als Willemijn brengen hun vroege jeugdjaren door op camping Stortemelk. Willemijn met haar ouders op vak Verweg en Mark meer richting de Bolder. “Onze vaste plaats was tegen de bosrand, dus onze focus lag op het spelen in de bossen. Terwijl Mark tegen de duinrand stond en als kind altijd op het strand te vinden was. Daardoor hebben we elkaar in onze kindertijd nooit getroffen op de camping, maar bouwden we wel dezelfde jeugdherinneringen op".
vakantiegevoel
"We keken indertijd het hele jaar uit naar de zomervakantie op Vlieland. Het vakantiegevoel brak al direct los tijdens de overtocht. Maar het begon pas echt wanneer de tenten en overige kampeerspullen op het eiland werden afgeleverd door Van Gend & Loos. De hele zomer brachten de moeders met de kinderen dan door op Stortemelk. De vaders bleven drie weken en kwamen de overige weekenden.”
Begin jaren tachtig veranderden voor Willemijn de vakanties raakte Vlieland voor langere tijd uit het zicht. Daar kwam in 2003 verandering in. “Ik leerde Mark kennen en het eerste dat we deden was een weekend kamperen op Vlieland. In een tentje terug naar de plek waaraan we beide zoveel mooie herinneringen koesteren: camping Stortemelk. De muntjes in de douchehokken, een kroketje in de haven, het zand op de vloer in het Posthuys… dat was er allemaal niet meer. Maar wat er nog steeds in overvloed was, was het gevoel van thuis komen.
Tweede huis
Dat gevoel is sindsdien niet meer weggegaan. Het is alleen maar versterkt in de loop der jaren. Dat geldt ook zeker voor Bor. De inmiddels 16 jarige zoon van Mark en Willemijn, die is geboren het syndroom van down. Voor Bor is Vlieland zijn tweede thuis geworden. Een veilige omgeving die hij inmiddels kent als zijn broekzak. “Bor zijn favoriet is poffertjehuis De Lickebaert. Maar ook het spelen op het strand, de duinen en het vangen van krabben met zijn vader behoort tot de bezigheden die altijd weer terugkeren.” Daarbij maakt het niet uit welk jaargetijde het is. Het gezin vindt ze allemaal even mooi. “Het zien veranderen van de seizoenen is nergens zo mooi als op Vlieland”, aldus Willemijn.
oud en nieuw
Het eilandgevoel beperkt zich niet alleen tot het gezin Brans. De familie van Mark is ook besmet met het Vlieland virus. Zo is er al vaker een groot vakantiehuis voor 16 personen gehuurd om een week door te brengen met zijn allen. De eerste keer om gezellig met de hele familie en aanhang oud en nieuw te vieren. Een nieuwjaarsduik in de Noordzee ontbrak uiteraard niet op het programma, met Bor voorop! De aanleiding voor laatste keer met de hele groep op het eiland was minder fraai. De moeder van Mark was overleden. In de rust en ruimte van Vlieland vond de familie omstandigheden om het verlies samen te verwerken.
Gemiddeld zoekt het gezin Brans Vlieland 3x per jaar op. Afgelopen jaar voor het eerst weer in het zomerseizoen, maar vaak gaat de voorkeur uit naar een weekend in het voorjaar of de meivakantie en uiteraard de winterperiode. Willemijn heeft Vlieland met de tijd mee zien gaan, de afgelopen decennia. “Uiteraard veranderen dingen en dat is ook goed. Mooi vind ik om te zien dat de basis nooit is veranderd. Die is zoals het was. Vorig jaar zaten we bij Zeezicht op aan de koffie toen het terras werd leeg gemaakt en de luiken dicht gingen. Een begrafenisstoet kwam voorbij. Dan staat alles even stil op het eiland met het diepste respect van iedereen. Vlieland ten voeten uit…”.
Interview van Klaas de Jong met Willemijn, Mark en Bor Brans
Sometimes you just have to go with the waves
Het is de tekst op het schilderijtje dat voormalig ambulancemedewerker Patrick Broeders in 2022 bij zijn afscheid op Vlieland kreeg. De tekst is een tastbare herinnering aan een periode van ruim 15 jaar, waarbij Patrick onderdeel is geweest van de ambulancepost op het eiland. Het staat ook symbool voor de nieuwe fase die in zijn leven is aangebroken: Na eerst een jaar als ZZP-er aan het werk te zijn geweest, is Patrick nu samen met een vriend en collega (veteraan) bezig om DBC Sneek B.V. als onderneming op de kaart te zetten. Zijn onderneming BZenV maakt nu onderdeel uit van dit bedrijf. In de periode 2006 - 2022 wordt Patrick vanuit Damwoude met enige regelmaat ingezet als ambulancemedewerker op Vlieland. “Je bent dan voor een aantal dagen in de week gestationeerd op Vlieland op de ambulancepost.
speciale manier van zorgverlening
Je verblijft in het inpandige appartement van de ambulancedienst en bent dan 24/7 beschikbaar in geval van calamiteiten. Er zijn dan periodes bij, soms dagenlang, dat er (gelukkig) niets gebeurt. Je draait piketdiensten en dient altijd paraat te zijn. Ambulancemedewerker op Vlieland is een speciale manier van zorgverlening. Het ene moment ondersteun je de huisarts bij het aanbrengen van een hechting in zijn praktijk. Een moment later vaar je met een patiënt mee op de boot van de KNRM om hem te begeleiden in de tocht naar de ‘overkant’. Een bijzondere tijd. Uiteraard is er wel de vrijheid om je over het eiland te bewegen, maar altijd in de buurt van de auto en altijd met een tas met werkkleding en spullen voor eerste hulp bij je.”
Patrick bewaart speciale herinneringen aan de lange periode. Niet alleen vanwege het dankbare werk en de relatieve vrijheid die het verblijf op Vlieland met zich meebracht. Vlieland betekende lange tijd ook een rustpunt om zaken uit het verleden te kunnen verwerken én het was de plek om een nieuwe stip op de horizon zetten. “In 1992, ik was toen net 19 jaar oud volgde mijn eerste uitzending naar Bosnië. Er volgden twee, waaronder Dutchbat3 Srebrenica, waarbij ik de val van Srebrenica heb meegemaakt. Het is een hoofdstuk uit het boek van mijn leven. Het hoort bij me en ik heb het inmiddels geaccepteerd. Daarom ben ik trots op het dragen van mijn medailles. Gelukkig wordt met het verstrijken van de tijd het hoofdstuk defensie in mijn boek steeds een beetje kleiner.
Zee van ruimte
Vlieland heeft daarin een bijzondere rol vervuld. Het eiland zelf gaf me bij ieder bezoek alle ruimte en vooral rust om tot mezelf te komen en de gebeurtenissen een plek te geven. Door te wandelen in het bos of op het strand, te fietsen in de duinen of langs de Postweg. Er zat letterlijk een zee van ruimte tussen mij en de hindernissen die het vasteland soms met zich meebracht. Daarnaast heb ik hele warme herinneringen en vriendschappen overgehouden aan de jaren op Vlieland. Allemaal ingrediënten waarop Vlieland mij er stukje bij beetje weer bovenop hielp.”
De blik werd tijdens de periode op Vlieland steeds toekomstgerichter. “Nadenken, plannen smeden en je gedachten om ondernemer te worden omzetten in daden…. Wandelen langs de vloedlijn of zitten in een duinpannetje werkt dan heel inspirerend”, aldus Patrick. De studieboeken werden opgepakt en daarmee werd de basis gelegd voor de Onderneming BZenV, die nu onderdeel uitmaakt van het bedrijf DBC Sneek B.V.
Elk jaar naar Vlieland
Tegenwoordig zijn de tripjes naar Vlieland niet meer zakelijk, maar puur voor het plezier. Gewoon als toerist, net als iedereen. “Het plan is om ieder jaar een paar keer terug te komen, samen met mijn vriendin. Die was slechts één keer in haar leven op het eiland geweest, maar is inmiddels ook heel enthousiast.” Een bijzonder verhaal waaruit blijkt hoe de rust, ruimte en geborgenheid van Vlieland de bron kan zijn voor een zonnige toekomst.
Interview door Klaas de Jong met Patrick Broeders
-
Meer gasten aan het woord
Meer gasten aan het woord
-
Meer gasten
Meer gasten
-
aan het woord
aan het woord
-
aan het woord
aan het woord
